Vorig jaar eind april werden we hier uitgenodigd ter ere van een verjaardag. En maakte dit kado voor hen. We werden niet alleen uitgenodigd, ook andere vrienden mochten erbij zijn. Deden daar een petanque wedstrijd dat helemaal door hem in elkaar was gebokst en een rode draad trok doorheen het verblijf. Tijdens een wandeling langs het strand, berg op berg af kwamen we na een dik half uur aan een mooi ini mini strandje tussen rotsen waar men stond te wachten met bubbels en hapjes. Een blik die ik nooit te vergeet, zo mooie plek waar je met mensen bent die elkaar wel heel graag zien. Het was ook de eerste keer in 8 jaar dat ik 5 dagen zonder al de kinderen was. Het was er geweldig!
Maar helaas heeft deze reis ook een staartje gekregen met wel een heel lange nasleep.
Ging naar een oorarts, daar werd de druk op mijn oren getest door een assistente (lees beul) maar schoof van de stoel van de pijn en werd een aansteller genoemd. Die oorarts stuurde me naar huis met jawel Flexium gel, om aan mijn kaken te smeren want het zou aan mijn kaken liggen. Huilend reed ik toen naar huis. Maar om van de pijn af te geraken smeerde ik consequent de gel, wat me niet van de pijn verloste.
Liep ondertussen naar de tandarts en kine maar niets dat me verder kon helpen.
Sinds augustus gebruik ik oordruppels elke avond om de pijn te verzachten, maar dit kan zo niet verder dus ging ik toch weer naar die oorarts afgelopen januari. Zonder enige testen wist ze me te vertellen dat ik Menière had. Nu een vriendin van me heeft dit ook en kon me geenszins vergelijken met haar. Nam toch de pillen maar nadat ik deze had geslikt las ik de bijsluiter... niet gebruiken bij astma... godverdomme! Ik had dit nog zo gevraagd bij de apotheek of er toch geen bijwerkingen bij waren want hey die krijg ik altijd, zelfs de oorarts had een verwijzing gekregen van mijn huisdokter met de vermelding dat ik astma heb. Daar zat ik wel schoon, met drie kids alleen thuis belde ik vlug naar de apotheek, hij wist me te vertellen dat het je luchtwegen kan vernauwen, enof ik het heb geweten, ik kreeg een astma aanval! Was het nu van in 't kopke of van de bijwerking, ik zal het nooit weten.
Dus na dat voorval zocht ik een andere oorarts. Binnen de twee weken mocht ik komen. In UZ.... daar kreeg ik te doen met een soort dokter in opleiding, die zitten daar 6 maanden en dan mogen ze een andere afdeling 6 maanden stage doen. Ook daar werd de druk op mijn oren gemeten maar ... het apparaat bleek zijn werk niet te doen want deze resultaten mevrouw, die komen eigenlijk zelden of nooit voor. Maar voor de rest mevrouw lijkt mij toch alles in orde te zijn hoor... Ze stuurde mij naar huis met een "Nesivine" neusspray zo uit het schap van de apotheek te pakken. Rij ik daarvoor 100 km heen en 100 terug, laat ik daarvoor mijn ventje vrij nemen van zijn werk? Jongens toch, de tranen stonden me in mijn ogen. Tja mevrouw, we moeten beginnen bij het begin. Na een week mocht ik terug bellen indien geen verbetering.
Verbetering? Integendeel! Allé, ik mocht de week nadien terug komen. Daar alle testen nogmaals ondergaan. Zelfs de druk werd 3x opnieuw gemeten en zelfs op meerdere apparaten. Bij "de dokter" terug met de testen was ze meteen verontwaardigd. "Nu zijn ze weer verkeerd gemeten. Een telefoontje dan maar met de lieve meneer die deze testen afnam liet haar zeggen "maar dat probleem ken ik helemaal niet, dat heb ik nog nooit gezien!" Ik kan je op een briefje geven mijn broek zakte ter plekke af, de moed zakte me in de schoenen. Ik kan niet meer. In de plaats van een druk van buitenaf heb ik druk van binnenuit. Na overleg met haar overste kwam ze terug met een laatste oplossing.... Ik moet een ballonnetje kopen "kost wel 21€ hoor mevrouw" dat zou ik met mijn neus moeten opblazen om zo de buis van eustachius te trainen, als het ware logopedie voor de buis van eustachius... Buisjes plaatsen zoals bij de klein mannen? Nee dat deden ze niet. Toen werd ik hopeloos, moet ik daarvoor zo ver rijden om uiteindelijk ballonnen op te blazen! Zit ik in een Universitair ziekenhuis en ze kunnen me niet helpen?
Ik ken het gevoel wel hoor zei ze als ik verkouden ben heb ik dat ook. Ze heeft dus helemaal niet geluisterd ik ben al maanden in een vliegtuig en wil eindelijk uitstappen! Onderweg van haar praktijk naar de auto zat de krop in mijn keel zo hoog, met mijn knalrode kop keek ik naar beneden en liep naar de auto, huilend en tierend ben ik naar huis gereden. Gelukkig kon een goeie vriendin me wat kalmeren.
Meerdere malen heb ik klaar gezeten met een naald om de trommelvliezen door te prikken, om de verluchting een handje te helpen. Na een paar dagen bezinken ben ik toch maar weer naar mijn huisarts gegaan..., als hij kon prikte hij zo een gaatje maar zou ik liever niet hebben zei hij of een stevige dosis cortisonen wat me een opgeblazen dikke koe maakt en slapeloze nachten geeft. Dan maar een nieuwe afspraak, nog een ander ziekenhuis, weeral wachten... tot 11 april. Moet eerst nog met de auto op skireis wat denk ik een ware hel zal worden in de bergen. Maar hoop dat ik vroeg of laat toch iemand ga tegenkomen die me kan helpen... en anders optie opgeblazen koe.
Tijdens het schrijven van deze post heb ik streepjes gezet, streepjes hoeveel ik mijn oren klaar. Welgeteld 37 keer heb ik geploft met mijn oren.
Zo dat is eruit... nu nog zoeken onder welke label ik dit kan plaatsen, ga een label klaagzang aanmaken.
Zou dit er eigenlijk niet opzetten maar omdat ik er een beetje hopeloos van kom doe ik het toch... Mocht er iemand van jullie of een kennis enige ervaring hebben met deze druk alles is welkom behalve ballonnen.
