Radijs vol liefde

We hebben wat met hartjes, de ingemaakte kledingkasten hebben geen deurknoppen of zo, hier zijn dat gaten van hartjes, op het toilet is ook een kastje met een hartje en als er in de kast geen hartje zit dan hang ik er wel eentje aan, of zelfs aan stoelen. De kinderen maken ook veel hartje, van ijzerdraad, zilverpapier, kauwgom... of zoals Anna, die kerft het in een radijsje... dat kan je toch niet opeten hé!

Moet je weten, laatst had ze er weer eentje gevonden, alleszins het lag aan haar stoeltje in de badkamer op de grond. Ik zei "o zo schattig!" Nam het op en dacht bij mezelf dat het toch wel een rare structuur had... tot ik eraan rook... dat was gewoon pure ... stront, kak, drol... opgedroogd in de vorm van een hartje! Ik riep "eikes ruik eens!" "Das niet van mij hoor" zei ze, nadat ze geroken had. Later aan tafel vertelde ik aan de papa het verhaal waartussen Anna riep "das niet van mij ze!" Ik zei nog met een glimlach "die broek zal wel stinken naar de ..." Anna daarop "nee hoor, mijn broek stinkt er helemaal niet naar" Ha ha toen viel ze dus door de mand :-)