"Tommorow, is the first blanc page of a 365 page book
write a good one"
Ikzelf ben er ook eentje begonnen, maar hoe kan ik hem best noemen?
Een drama? Een triller? Een roman alleszins niet...
Helaas daags na die post kreeg ik te horen dat mijn partner niet meer met me verder wilde.
Een regelrechte mokerslag bij daglicht, een uppercut eerste klasse.
Of ik het niet had zien aankomen?
Eerlijk, eigenlijk wel maar liefst niet op die dag, een dag om nooit te vergeten...
Maar, welke dag is dan wel ideaal? Geen enkele wanneer je zelf deze keuze niet wil.
Ik moest me erdoor slepen,
de tweelingmeiden van acht en de zoon van 10
lopen rond met sensors en merkte wel dat er wat aan de hand was.
Telkens wanneer ik in de blik van hun ogen keek brak ik,
want ik had gefaald, mislukt... als moeder als partner.
De hoogsensitieve dochter haalde het hoge woord boven
"gaan jullie scheiden?"
Je zou graag alle lelijke woorden bij elkaar willen roepen.
Alles kapot willen slaan en eens goed met deuren willen smijten
(maar die binnendeuren, die zijn er helaas nog steeds niet)
Maar wat brengt het op? Ik krijg hem er niet mee terug...
Moest dat lukken dat we op de 31e december hier nieuwjaarzingen.
Tijdens het zingen passerde we een woning die te huur stond.
En dacht toen bij mezelf, hier zou ik ooit wel willen wonen...
Dat het zo snel ervan zou komen dat had ik toen niet gedacht.
Maar het heeft zo moeten zijn.
De aquarelletjes hierboven,
dat gaat onze nieuwe thuis worden.
Een autovrij Begijnhof.
Vandaag begonnen met de therapie.
De barsten plamuren.
Letterlijk én figuurlijk dan.
Ik heb mij afgevraagd,
wat moet ik met mijn blog
Houden of een andere beginnen?
Maar ons t'Huis is die thuis waar ik ben
waar ik de kinderen een warme thuis geef
waar ik ze omarm met liefde en genegenheid
dat ben ik
dat is ons 'tHuis
en nu?
Keep moving forward
ik word Begijn!
