Ok I admit...

De kids zijn allemaal op kamp sinds vrijdag.

Geen getetter rond mijn oren, geen zwierende danspasjes die me passeren.

Geen geruzie, getamzak, geknutsel, papiersnippers her en der.

Geen jumpers op de trampoline.

Geen Anna die eitjes gaat halen bij de kippen.

Geen Fien die elke minuut van de dag zingt.

Geen Willem die regelmatig mij een loer draait.

Geen dames die als prinsessen, tijgers, kikkers, piraten door de tuin lopen

Geen bengels die later kunnen gaan slapen dan ik.

Het is hier weer een weekje oorverdovend stil...

Zondag ontsnapte ik, althans probeerde ik en vertrok naar zee.

Beetje shoppen, maar niets vinden of weinig, fietstoerke doen, 

wat op strand hangen maar wist me geen draai te vinden,

boek lezen lukt niet, roddelboekskes 't is allemaal zever en wat is er wel van waar?

Och mannen, om 16u trok ik maandag van het strand naar het appartement om de boel op te kuisen, 

'k ga wel weer naar huis, misschien kan ik daar mijn draai vinden...

of een leuk kaartje in de bus...

zo schattig 

vertaling kortjes = postkaarten

PS geweldig hé die stoute kabouter, dat was dus één van de dingen die ik wel heb gevonden en gekocht.